Jezelf anders voelen: ongelukkig zijn zonder reden

Ken jij dat? Ongelukkig zijn zonder reden? Het gevoel dat er iets niet klopt maar je weet niet precies wat?

In dit artikel vertel ik je over hoe ik ontdekte dat er altijd een reden schuilt achter ons ongeluk. Jezelf ‘anders’ voelen is zo’n reden.

Er zijn signalen die jou vragen om jouw ‘anders-zijn’ te gaan erkennen.
Om te gaan erkennen dat je anders doet, voelt en denkt.

Dán zal je kunnen gaan kiezen voor wat jij werkelijk wilt in het leven.

Dit is mijn perspectief.

Er is altijd iets in mij geweest dat niet verdween. Een gevoel soms, maar ook een stem. Het vertelde mij dat wat ik als ‘mijn leven’ had opgebouwd, niet klopte. Het vertelde mij dat ik iets aan het doen ben wat niet bij mij past. Niet bij wie ik werkelijk ben…

Met een angstig gevoel als resultaat.

Een soort knoop in mijn maag die in vuur en vlam staat. Geen idee wat het mij wilde vertellen. Er was ook geen reden om ongelukkig te zijn.

Ik liet mezelf verdrinken in mijn planning en to-do lijstjes. Ze gaven mij het gevoel dat het leven ertoe deed. Deze lijsten gaven mij een reden om uit mijn bed te komen. Het afstrepen van taken werd een verslaving, een vlucht naar steeds een volgend moment.

Hopend op de dag dat ik gelukkig kon zijn.

Ik leefde met de overtuiging dat wat niet besproken wordt ook niet bestaat en dat negativiteit, neerslachtigheid, pijn en verdriet barrières voor succes en geluk zijn. Al mijn ongelukkige gevoelens vielen in die categorieën.

Er niet over praten is de oplossing.

Niemand hoeft te weten dat ik niet lekker in mijn vel zit. Het heeft geen zin om me aan te gaan stellen. Er zijn echt wel grotere problemen in de wereld.

Tevens heb ik ook geen zin in al die aandacht. Het wordt enorm gewaardeerd dat ik er voor anderen ben en me focus op hun problemen en vraagstukken in het leven. Het maakte mij gelukkig als ik maar van dienst kon zijn.

Het maakt mij gelukkig als ik niet over mijn ongelukkige gevoel hoef te praten.

De signalen om het anders te doen jarenlang genegeerd

Echter door het te negeren, werd het alleen maar erger.

Ik sliep dan slecht door twijfels en gepieker,
irriteerde me razend snel aan de meest onbelangrijke dingen,
vertoonde extreem kritisch gedrag
en greep gretig naar alles wat me direct een voldaan gevoel kon geven.

Waar ik de ene keer nog zo’n lieve, zorgzame meid was – veranderde ik steeds sneller in een gefrustreerde heks die bij het mislukken van haar soep het liefst alle borden het raam uit gooide.

Maar dat was ik. Dat was mijn manier van leven. Zoals ik het altijd heb gedaan. Ik wist niet beter.

Jarenlang heb ik de signalen onder stoelen en banken geschoven. De signalen om het anders te doen, anders te bekijken en anders te ervaren. Maar ze gaven mij geen zekerheid op succes en geluk.

Het voelde alleen super vreemd en onnatuurlijk. Egoïstisch en eenzaam.

Ik had alles om over te pronken maar tóch was ik in strijd met wat ik van binnen voelde.

Dat is dan pas echt ongelukkig zijn zonder reden, nietwaar?

Schaam je. Dat jij ondanks dit alles toch ongelukkig bent.
Schaam je. Je bent ondankbaar voor wat jou is gegeven.
Schaam je. Dat jij durft te denken aan een ander leven.

Ik wist niet beter.

Het is de waardering op het werk, mijn plaats in de familie, het respect voor mijn enorme verantwoordelijkheidsgevoel en doorzettingsvermogen, het ‘health-chick’ imago en het geld op mijn spaarrekening. Ik wist precies hoe ik een perfect ‘plaatje’ kon creëren. Ik paste binnen de kaders waarin ik ben opgevoed. Perfect opgevolgd.

Daarom heb ik heel veel moeite gedaan om mijn ‘anders-zijn’ te verbergen.

Verberg jij jouw verhaal?
Dan verberg jij ook jouw  authentieke taal.

Alles wat je voelt, denkt en doet geeft dan geen plezier.
Het is als tegen de stroming ingaan van de levensrivier.

Als je niet beter weet dan voelt het verborgen houden van jouw verhaal als de normaalste zaak in de wereld.

De tranen over het verleden. De pijnen in mijn lichaam. De slapeloze nachten. Het enorme destructieve zelfbeeld. Maar ook mijn connectie met het spirituele. Met onzichtbare vriendjes en vijanden. De plotselinge aanvallen van angst en verdriet wanneer ik een ruimte binnen kom. De messteken van iemands anders pijn. Opstaan en weer door. ‘Het zal wel weer over gaan’.

Af en toe vond ik een bijzondere verbinding met iemand op mijn pad.

Dat waren die personen die me eigenlijk alleen maar hoefde aan te kijken om me te doen breken. Ondanks dat ik het verschrikkelijk vond dat ik geen controle over mezelf meer had, was het waardevol omdat zij me konden vertellen dat wat ik voelde er mocht zijn.

Maar wat moet ik met die gevoelens?

Er is zoveel om over te huilen en zo weinig tijd. Daarvoor zou ik jarenlang in een hutje op de hei moeten gaan zitten.

En zo ontstond er een constante twijfel en ergernis in mijn lijf welke net als ieder ander gevoel verdrongen kon worden.

Onder het mom van ‘psychologische klachten bij de omgang met de ziekte van Crohn’ heb ik een ziekenhuispsycholoog bezocht. Het ging gewoon echt niet goed met mij.

Stomverbaasd was dit een open-minded jongeman van ongeveer mijn eigen leeftijd. Hij heeft mij in aanraking gebracht met Mindfulness en daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor.

Hij heeft mij enkele audiobestanden mee gegeven van ieder maximaal 8-10 minuten. De ‘bodyscan’ vond ik een eye-opener. Wat me zo is bij gebleven, is dat ik nooit eerder zo intens met mijn eigen lichaam bezig ben geweest. Ik besefte toen pas eigenlijk dat ik een lichaam had. Ook al waren het toen nog slechts enkele seconden – de rust die over me heen kwam, gaf me een ongekende kracht.

Slechts na enkele keren te hebben geluisterd – wat me niet altijd heel erg gemakkelijk afging door de controle van mijn geest – mocht ik het wonderbaarlijke effect ervan snel ervaren tijdens een uitdagende relatietest.

Een pruttend keteltje ontplofte, waarheden werden onthuld en oude gevoelens vroegen mij om messen te slijpen. Maar waar ik voorheen daar als een slaaf – al vechtend voor haar leven – op had gereageerd, vond ik in mijn hoofd een nieuw plekje. Het plekje dat Mindfulness mij had aangewezen.

Áchter de mist en van de automatische piloot af.

Achter de mist, los van de automatische piloot had ik ZELF weer een keuze

Daar was het helderder en had ik wél een keuze. En ik koos er daarom voor om het dit keer anders aan te pakken. Ik kon zien dat ik niet meer boos wilde zijn, of angstig, wantrouwend vol pijn. En ondanks dat de emoties hun weg vonden via mijn stokkende adem, bonzende hart en trillende huid wist ik in het moment de keuze te maken om te luisteren en zelf eerlijk te zijn.

Op dat moment voel je dat het pad waarop je loopt een nieuwe richting krijgt.

Wil jij ook stap voor stap gaan starten met Mindfulness? Ontdek dat de audiobestanden waarmee ik ben gestart!

Ik heb mindfulness audio bestanden gebruikt van Ger Schurink.

De ervaring met Mindfulness gaf me hoop en ik voelde het verlangen om nog meer over mijn eigen kracht te ontdekken. Wat is er allemaal nog meer dat ik niet heb gezien? Wat is er nog meer dat ik anders kan doen?

Ik had toegang tot het maken van eigen keuzes wat me meer levenslust gaf dan ik ooit had gevoeld. 

E-books, artikelen, websites, video’s, boeken, nieuwsbrieven. Ik las nooit, maar deze nieuwe ‘ik’ was een boekenwurm. Ik vergaarde kennis over de hersenen, mentale ziekten, hormonen, voeding, energie, astrologie, het immuunsysteem,…en de mogelijke verbanden tussen dit alles.

Ik kwam van het één in het ander en niks voelde als vreemd, raar of ‘anders’. Met de onwetendheid van de reguliere wereld en mijn ervaring met Mindfulness in mijn achterhoofd, stond ik voor álles open.

Ik voelde me thuis in dit onderzoek en bij de mensen die ook zochten naar eigen waarheden. Zó thuis, dat ik niks anders meer wilde doen dan zoeken, ontdekken, vinden, filosoferen en analyseren.

Ik had eindelijk een nieuwe reden gevonden om mijn bed uit te komen. En dit keer was het niet voor geld, eten of verdovende middelen. Dit keer was het iets waarvan ik al wist dat ik er nooit meer mee op zou houden.

Ik ging heel snel en wilde veel sneller gaan. De inzichten bleven binnenstromen. Het voelde alsof ik elke keer bijna een oplossing had.

Op dit pad kwam ik voor het eerst in contact met de mogelijkheden binnen de alternatieve geneeskunde. Kort daarna ontdekte ik het plantmedicijn Ayahuasca.

Ayahuasca was mijn: JA, ik kies voor mezelf.

Al redelijk snel vond ik hetgeen wat gehoor gaf aan de snelheid waarop ik antwoorden wilde: Ayahuasca. Misschien dat je er een keer van gehoord hebt. Toen ik erover las, wist ik direct dat dit mijn eerstvolgende stap zou zijn. De woorden zoals ‘zelfkennis, bevrijding en genezing’ motiveerde me. De recensievideo’s waren doorslaggevend en een maand later was het mijn beurt.

Ayahuasca was voor mij dé druppel.

Mijn perspectief op de wereld was al drastisch veranderd, maar door dit plantmedicijn kon ik zien dat het leven dat ik leed compleet geprogrammeerd was. Vanuit verwachting, volgorde, oorzaak-gevolg, oordeel, contrast, risico vermijdend – opgevoed om motoren te bedienen.

De enorme confrontatie met mezelf en dit leven gedurende mijn ayahuasca-reis, maakte dat ik vanaf het matje besloot nooit meer terug te gaan naar hoe het was.

Dit besluit was sterker dan alle stemmen die ieder risico in het leven wilde vermijden. Sterker dan mijn angst voor oordeel. Sterker dan welk argument dan ook om verder te gaan met hoe het was.

Ik kap ermee. Ik ben het zat!

Compleet verward, maar met een heel nieuw gevoel van zekerheid wist ik dat ik geen andere keus had dan mijn baan in loondienst op te zeggen. Ik was zo zeker dat ik diezelfde week in het kantoor van mijn baas zat.

Waar deze beslissing voor mijn omgeving als donderslag bij heldere hemel kwam, voelde het voor mij alsof ik eindelijk na vele jaren (al dan niet heel mijn leven) de knoop doorhakte.

Ik wil leren om mezelf te zijn.

Natuurlijk had ik gehoopt dat ik met het ontslag direct op een overwinningsplek kon klimmen, maar vanaf dat moment begon de reis naar wie ik werkelijk ben. Ik wil leren om mezelf te zijn. Want ik wist helemaal niets over mezelf dan alleen de reflectie via anderen op mijn doen, denken en voelen.

De uitdagingen wisten ieder hoekje van mijn leven te raken.

Door mijn ondoordachte keuze werd de zwakke familierelatie direct zichtbaar.
De kloof tussen mijn partner en ik werd steeds groter.
De persoon in de spiegel steeds onbekender.
Geld steeds schaarser.
Ik vond daar geen betekenis meer en ik moest toekijken hoe alles in mijn externe wereld heel langzaam afbrokkelde en zijn huidige vorm verloor.

Ik had niet gedacht dat er zóveel was om in mezelf op te ruimen

Ik verloor mijn prille nieuwe zelf meerdere malen aan de automatische piloot. Op zo’n moment probeer je om je heen te grijpen naar iets van zekerheid, waardering en/of vertrouwen. Precies wat ik nodig had om tot ergenis aan toe mezelf aan te leren om voor mezelf te blijven kiezen.

Een automatische reactie, pijnlijk, ongecontroleerd, dramatisch, vol angst… natuurlijk werkte dat

niet want ik moest nog zoveel leren en ontdekken.  De sterren, de natuur, de euforische inzichten, nieuwe kennis, verruimende zelfbewustzijn en nieuwe ervaringen hielden mij staande.

Er was zoveel in mij om op te ruimen. Dat had ik niet gedacht.

Hoe dan ook zou ik blijven staan tussen alle onduidelijkheden, fouten, verwachtingen, teleurstellingen, manipulatie,…Ik had niet gedacht dat er zóveel was om in mezelf op te ruimen. Zoveel illusies te doorbreken, angsten te transformeren, leugens op te biechten, pijnen te voelen, confrontaties aan te gaan… het hield niet op.

Maar alles, écht alles, zat in de weg om mijn eigen authentieke zelf te kunnen zijn.

Om mezelf te kunnen zijn, moest ik inzien dat ik anders ben.
Anders dan wat me is verteld.
Anders dan wat als ‘normaal’ werd verkondigd.

Ik moest gaan bekennen dat ik anders voel, anders denk, andere dingen zie en geloof.

En vooral gaan begrijpen dat mijn unieke perspectief en mijn authentieke ervaring heel bijzonder is. Dat ik de enige ben die het leven van Farah kan ervaren en het zonde zou zijn als ik die kans liet gaan.

En daar werd ‘anders-zijn’ mezelf zijn waar alles wat zich in mij aandient gekend en erkend mag worden.

Het heeft zich geresulteerd in een gezond lichaam, gezonde relaties, rust in zowel mijn geest als emoties en een waanzinnige boost aan levenslust.

Met mijn verhaal wil ik jou laten weten dat ongelukkig zijn zonder reden niet bestaat. 

Het maakt niet uit of de reden van jouw interne ongeluk al zichtbaar is of niet. Het draait erom dat jij gaat erkennen aan jezelf dat er ongeluk in jou huist. Geef jezelf toestemming om te voelen wat je voelt. Met deze erkenning zal jij de deur kunnen openen naar jouw reden. De reden dat jij ongelukkig bent, is een barrière voor jouw geluk.

Vaak is er slechts één verandering in perspectief nodig. Dit zelfbewustzijn is de motor van een betekenisvol leven. 

Het resultaat van deze jaren aan zelfonderzoek is niet uit te leggen in woorden. Wat er gebeurt vanaf het moment dat jij voor jezelf gaat kiezen – voor een sterke zelfverbinding – kan zelf enkel worden ervaren.

Jij gaat jezelf weer ervaren en zien dat er zoveel is om van te genieten. Ja, zo kan ik het misschien nog wel het beste verwoorden. Ondanks de constante veranderingen en uitdagingen in het leven.

Ik weet al heel lang dat het mijn missie is om anderen te helpen meer zelfbewustzijn te creëren zodat het leven de aandacht krijgt die het verdient. Het was mijn persoonlijke formule om te kraken dat ervoor zorgde dat ik voor mezelf kies, in zelfverbinding blijf én er voor anderen kan zijn.

Het is mijn aanwezigheid in jouw proces dat de grootste transformaties aanmoedigt.

Ik ben op mijn best als mede-onderzoeker in jouw pad. De dagelijkse thema’s die het voor jou moeilijk maken om voor jezelf te kiezen, jezelf lief te hebben en goed voor jezelf te zorgen – zie ik direct.

Met mijn kennis, ervaring, methodes transformeer jij razendsnel. Het is mijn kracht om te weten waar je staat en je stap voor stap een richting te laten zien waarin geluk voor jou en iedereen om je heen verborgen ligt.

Wanneer kies jij?